I tydzień Wielkiego Postu, czwartek

Est 4, 17k.l-m.r-u; Ps 138; Mt 7,7-12

Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą.
Prośby nie zostaną spełnione pod warunkiem odpowiedniego ich wyrażenia albo ze względu na wystarczająco długie ich powtarzanie. Zostaną spełnione, bo taki jest Ojciec dla dzieci. Dobrych rzeczy od Ojca wystarczy dla wszystkich Jego dzieci, mogę więc bez obaw dzielić się tym, co dostaję.

I tydzień Wielkiego Postu, środa

Jon 3,1-10; Ps 51; Łk 11,29-32

Przewrotnością nie jest samo żądanie znaku. Przewrotnością jest żądanie takiego znaku, który obezwładni, odbierze wolność decyzji i wymusi nawrócenie. Tymczasem nawet Syn Człowieczy pozostaje znakiem, czyli Jego też można nie zauważyć albo zlekceważyć. Jednak skoro Królowej z Południa wystarczyło słuchanie mądrości Salomona, a ludziom z Niniwy - nawoływanie Jonasza, to o ile bardziej są błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je.

I tydzień Wielkiego Postu, wtorek

Iz 55,10-11; Ps 34; Mt 6,7-15

Słowo Ojca skierowane do nas odpowiada Jego woli: dokładnie ją wyraża i wykonuje.
Nasze słowa skierowane do Niego nie mają tej mocy: mamy trudności tak z wypowiedzeniem do końca tego, czego chcemy, jak i z wykonaniem tego, co powiedzieliśmy.
Na szczęście Ojciec wie, czego chcemy: święcenia Jego imienia, przyjścia Jego królestwa i spełniania Jego woli. Na szczęście także i wykonanie - chleb, przebaczenie, ratunek - zależą od Niego.

I tydzień Wielkiego Postu, poniedziałek

Kpł 19,1-2.11-18; Ps 19; Mt 25,31-46

Najpierw jest jak wychowujący z troską Ojciec: nie rób tego, nie rób tamtego. Ja jestem Pan i święty, też bądź taki.
A na koniec chce zobaczyć, jak pięknie Mu dzieci wyrosły, jak na podobieństwo Ojca podejmują zadania rodziców: dają jeść i pić, przyjmują, ubierają, odwiedzają, pamiętają. Widzą Ojca - w braciach i w sobie.