3.04.2016, II Niedziela Wielkanocy

Dz 5,12-16; Ps 118; Ap 1,9-11a.12-13.17-19; J 20,19-31

I
Miałeś trzy warunki
każdy śmielszy od poprzedniego
zobaczyć ślady gwoździ na rękach
włożyć palec w miejsce gwoździ
włożyć rękę w bok.

Żaden nie został spełniony
choć były na wyciągnięcie ręki.

Chciałeś badać szczegóły
a zobaczyłeś Całość.

II
Coś ty sobie myślał
żądając przebadania Jego boku?

Poczuć, jak płuca wypełnia powietrze,
zahaczyć o żołądek, może jeszcze pusty,
dotknąć serca pompującego krew.

Od takiej bliskości
uwierzyłbyś?

III
Myślałeś, że
własną wiarę
wyszarpiesz
z Jego boku.

Tymczasem
wystarczył
rzut oka.

Szczęśliwi
którzy nie widzą
i nie dotykają.

Wystarczy
odrobina wiary
Pan i Bóg
mój

27.03.2016, Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego

Dz 10,34a.37-43; Ps 118; Kol 3,1-4; J 20,1-9

Piotrze,
ile razy odkąd Go nie ma,
chciałeś cofnąć czas?
Zatrzymałbyś Judasza przed zdradą
albo chociaż swoje usta.

A teraz biegnąc do grobu
zostajesz z tyłu
(przypominasz sobie,
gdzie jest Twoja droga
i za kim?).

Wreszcie,
we wnętrzu grobu
pierwszy raz
pustka jest
pełna sensu.

26.03.2016, Wielka Sobota

Dzień, którego nie ma
Słońce wstało tylko po to
żeby odmierzyć czas
do najważniejszej Nocy.

Mając w pamięci
straszne wczoraj
i dziwiąc się
że dziś jeszcze świat trwa
choć przecież wszystko się skończyło
wyczekać, aż dzień minie
dotrwać do zachodu słońca
trzymając się nadziei
na poranek.

25.03.2016, Wielki Piątek

J 18,1-19,42

Oto człowiek, więc
można stwierdzić: „Znam Go”
i wydać Jego  życie;
można stwierdzić: „Nie znam Go”
i wydać życie swoje.

Oto człowiek, więc
można tak, jak On
żyć.

24.03.2016, Wielki Czwartek

J 13,1-15

Bóg po to się wcielił
żeby móc klęknąć przed człowiekiem
 
i żeby człowiek
mógł rosnąć
 
karmiony ciałem
które klęczało przed człowiekiem.

23.03.2016, Wielka Środa

Mt 26,14-25

Jak Judasz
– Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam?
Jak uczniowie
– Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy?
można swoje działanie
uzależnić od woli innych
i czasem w ten sposób
próbować pozbyć się odpowiedzialności.
 
Jednak to, co w sercu,
widoczne staje się
przy Jezusie
– Jeden z was Mnie wyda.
 
Nikt nie jest pewny swojej wierności.
Jak uczniowie
– Chyba nie ja, Panie?
Jak Judasz
– Czyżbym ja, Rabbi?
 
Ale serce wie,
kim jest On
i jak się do Niego zwracać.

22.03.2016, Wielki Wtorek

J 13,21-33.36-38
 
Niepewność.
Nieporozumienia.
Niedopowiedzenia.

Jeden z was mnie wyda.
– Kto?
Co czynisz, czyń prędzej.
– Co czynisz?
Gdzie ja idę, wy nie możecie.
– Gdzie idziesz?
Nie możesz teraz iść.
– Czemu nie teraz?
 
Stwierdzisz, że mnie nie znasz.
Nie szkodzi.
Życie swoje oddasz za mnie.

21.03.2016, Wielki Poniedziałek

J 12,1-11

Łączyły ich rzeczy bardzo ulotne
a i tak budziły sprzeciw innych.

Kiedyś połączył ich dźwięk,
gdy przysłuchiwała się Jego słowom.
 
Teraz zapach między nimi,
gdy wylała Mu na stopy olejek.
 
Skąd to oburzenie, skoro głos i aromat
dostępne są wszystkim w domu?

20.03.2016, Niedziela Palmowa

Łk 22,31-62
 
Co działo się z Piotrem między wieczernikiem a dziedzińcem?
Chwila drzemki na Górze
a potem tłumy, miecze i kije – jak zły sen.
Nawet siedzenie przy ogniu nie przypomniało mu
jak wcześniej siedział przy stole z Jezusem.
Jak mógł zapomnieć zapowiedź zdrady i niedowierzanie?
Jak mógł zaprzeczyć dwukrotnie, że Go zna,
a potem godzinę milczeć?
Nadal siedział, mimo ostatniego wezwania, aby
wstać i modlić się, by nie ulec pokusie.
Jeszcze nie zorientował się, że oto spełnia się zapowiedź,
trzecie „nie” Piotra i pianie koguta.

Tyle zapowiedź.
A potem życie: miłość i decyzje.
Spojrzenie Pana i gorzki płacz Piotra.

I tydzień Wielkiego Postu, czwartek

Est 4, 17k.l-m.r-u; Ps 138; Mt 7,7-12

Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą.
Prośby nie zostaną spełnione pod warunkiem odpowiedniego ich wyrażenia albo ze względu na wystarczająco długie ich powtarzanie. Zostaną spełnione, bo taki jest Ojciec dla dzieci. Dobrych rzeczy od Ojca wystarczy dla wszystkich Jego dzieci, mogę więc bez obaw dzielić się tym, co dostaję.

I tydzień Wielkiego Postu, środa

Jon 3,1-10; Ps 51; Łk 11,29-32

Przewrotnością nie jest samo żądanie znaku. Przewrotnością jest żądanie takiego znaku, który obezwładni, odbierze wolność decyzji i wymusi nawrócenie. Tymczasem nawet Syn Człowieczy pozostaje znakiem, czyli Jego też można nie zauważyć albo zlekceważyć. Jednak skoro Królowej z Południa wystarczyło słuchanie mądrości Salomona, a ludziom z Niniwy - nawoływanie Jonasza, to o ile bardziej są błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je.

I tydzień Wielkiego Postu, wtorek

Iz 55,10-11; Ps 34; Mt 6,7-15

Słowo Ojca skierowane do nas odpowiada Jego woli: dokładnie ją wyraża i wykonuje.
Nasze słowa skierowane do Niego nie mają tej mocy: mamy trudności tak z wypowiedzeniem do końca tego, czego chcemy, jak i z wykonaniem tego, co powiedzieliśmy.
Na szczęście Ojciec wie, czego chcemy: święcenia Jego imienia, przyjścia Jego królestwa i spełniania Jego woli. Na szczęście także i wykonanie - chleb, przebaczenie, ratunek - zależą od Niego.

I tydzień Wielkiego Postu, poniedziałek

Kpł 19,1-2.11-18; Ps 19; Mt 25,31-46

Najpierw jest jak wychowujący z troską Ojciec: nie rób tego, nie rób tamtego. Ja jestem Pan i święty, też bądź taki.
A na koniec chce zobaczyć, jak pięknie Mu dzieci wyrosły, jak na podobieństwo Ojca podejmują zadania rodziców: dają jeść i pić, przyjmują, ubierają, odwiedzają, pamiętają. Widzą Ojca - w braciach i w sobie.